Power Girl, mei 2013

Compleet out of the blue, meldt mijn meisje mij dat ze mee gaat rennen. Over drie weken heeft ze schoolsportdag en nu wil ze ineens 'superfit' worden. Nou dat kan. U vraagt, wij draaien.

Gelukkig is het droog als we richting onze lokale berg rijden. Een klein wonder dit voorjaar. Mijn dochter heeft zich prachtig uitgedost voor dit sportieve evenement -  ze draagt een hoog water aerobicsbroek, een eveneens te klein geworden t-shirt en een paar te grote renschoenen van haar broer -  en heeft er zin in. We gaan een fitnessparcours afleggen en dat lijkt haar wel wat.
Mij niet, maar goed,  je kunt niet al te kritisch zijn als je dochter van tien ineens, spontaan, iets met je wil doen. Bij nader inzien is het echter wel geinig om getweeen door het bos te huppelen. Na elke 500 meter rennen, wacht ons een nieuwe sportieve verrassing in de vorm van een zelfgetimmerd apparaat.
Boomstammen en stronken zijn zo neergelegd, dat we er prachtig overheen kunnen springen en op gezette tijden staan er ook palen ter ondersteuning van allerhande rek- en strekoefeningen. Bordjes met nogal kryptische tekeningetjes erop laten zien hoe er geoefend dient te worden. Ik vind het enig om te zien of we ons lichaam in de bochten van de plaatjes kunnen wringen.
Lisa vindt het vooral leuk als de 'krachtoefeningen' beginnen. Fluitend trekt ze zich op aan de rekstok, draait rondjes aan de ringen alsof ze nooit iets anders doet en drukt zich ook nog even vijftien keer op. Ik sta erbij en kijk ernaar. Het is echtgenoot W. en mij een raadsel hoe onze dochter aan armspieren komt - wij hebben ze niet - maar feit is wel dat ze thuis na elke wedstrijd armpje drukken als winnaar uit de strijd komt.
'Leuk he mam', roept ze stralend als ik haar voor de zoveelste keer aan de ringen heb gehangen, waarna ze zichzelf moeiteloos omhoog trekt. 'Mmm'. Ik weet het zo net nog niet. Gelukkig kan ik nog steeds sneller een berg op rennen.
Dit zou trouwens voorlopig best wel eens mijn laatste stukje kunnen zijn, want mijn armen staan zo strak, dat zelfs typen pijn doet. Mijn dochter heeft vanzelfsprekend echt NERGENS last van. Als het aan haar ligt, gaan we morgen weer. Gelukkig regent het deze hele week pijpenstelen. Daarna zien we wel weer verder.