Oranje T-shirts, oranje moorkoppen en een dochter met een grote grijns en een blauwe tong. En dat allemaal gewoon hier in Zwitserland. Daar stond De Alpentulp vandaag uitgebreid stil bij de op handen zijnde kroning.
Sinds we hier in Zwitserland wonen, zijn we - of liever ik - verlost van het Nederlandse taalthuisonderwijs. Aan de internationale school hier is een heus Nederlands schooltje verbonden. Een keer in de week gaan de kinderen dus na school nog anderhalf uur naar Nederlandse les op De Alpentulp.
Niet omdat ze dat nou direct zo leuk vinden, of er zelfs maar de zin van inzien, maar omdat het moet. Ik heb altijd gewild dat mijn zoon en dochter hun moedertaal niet alleen kunnen spreken, maar ook lezen en schrijven. Een heel gevecht was het af en toe, om ze naast het reguliere huiswerk van school ook nog Nederlandse opgaven te laten maken.
De frisse tegenzin werd er in de regel ook beslist niet minder op bij spellingsvraagstukken als 'keizer' met een korte of een lange 'ij', of 'pauw' met 'au' of 'ou'. Om te beginnen wisten de kinderen al vaak niet eens wat de betreffende woorden eigenlijk betekenden, laat staan dat ze enig idee hadden, hoe ze ze zouden moeten spellen. Gokken deden ze met akelige precisie. Honderd procent van de tijd fout.
De ontdekking van De Alpentulp heeft ons leven beslist leuker gemaakt. Gedeelde smart is immers have smart. Nu er andere Nederlandse kinderen zijn, die zich, net als mijn twee, zuchtend naar de naschoolse lessen slepen, is het bijna leuk.
De oudste duikelde zelfs een erg leuk vriendje op tijdens de Nederlandse lessen. Een jongetje dat in de buurt op een Zwitserse school zit en van z'n ouders ook z'n Nederlands moet bijhouden. Mijn meisje heeft steeds minder last van de geheel psychosomatische maandagmiddagbuikpijn, nu er sinds kort een paar erg leuke meisjes bij de Nederlandse lessen zijn aangeschoven.
En vandaag was het op De Alpentulp zomaar ineens feest! Het schoolbestuur had een Zwitserse bakker bereid gevonden om prachtige oranje moorkoppen te bakken. Die mochten de kinderen vervolgens zelf ook nog eens versieren met smarties en gekleurde hagelslag. Leukste onderdeel: kijken of je je tong rood, dan wel blauw kan maken met marsepijn. En of je dat er dan vervolgens met ranja weer af kan spoelen. Ook fijn: je eigen oranje kroon maken met prinses Kim, of prinses Julia erop. En natuurlijk laten zien dat je het dansje van 'Bewegen is gezond' uit je hoofd kent.
Het is trouwens een hele opluchting dat de kinderen, na de stortvloed aan publiciteit en de geheel oranje gekleurde uitzendingen van het jeugsjournaal eindelijk helder in beeld hebben wie koningin Beatrix en Prins/Koning Willem-Alexander zijn. Ook Maxima, Amalia, Alexia en Ariane zijn min of meer op hun plaats gevallen.
Hoewel we in het buitenland, en zeker in Engeland, altijd koniginnedag hebben gevierd, woonde 'onze koningin' toch jarenlang in Londen. Daar hielp geen oranje t-shirt, spelletjescircuit of namaak vrijmarkt wat aan. Gelukkig hebben we dat op de valreep voor ons vertrek naar Nederland nog even recht getrokken. Nu moeten we ze misschien ook nog even leren fietsen en ze vertellen dat - hoewel de kerstman al jaren geleden van zijn voetstuk is gevallen - sinterklaas ook echt niet bestaat.
No comments:
Post a Comment