Nooit gedacht zo blij te kunnen worden van het woordje 'toegelaten'. Maar vandaag kan de vlag uit. Mijn oudste is ingeloot op de middelbare school van zijn keuze.
Geen prestatie van formaat natuurlijk. Zelfs niet eens een klein beetje goed gedaan. Toch ben ik ongelooflijk trots op mijn kind. Dat heeft ie dan toch maar weer mooi geflikt. Held.
Zelf was hij ook erg tevreden met het feit dat een of andere belangrijke meneer zijn naam uit een hoge hoed heeft weten te vissen. En fijn is het zeker. Pfff. Een plan B hadden we ook eigenlijk niet.
Het is gelukkig niet voor niets geweest dat W. en ik met de oudste in Nederland op drie verschillende middelbare scholen hebben rondgekeken. Tenminste dat dacht onze zoon dat we aan het doen waren. Eigenlijk was het natuurlijk een perfecte manier om de scholen te laten horen hoe goed zijn Nederlands is. Dat breng je op papier toch niet zo gemakkelijk over.
Vanuit het gezichtspunt van de scholen is het trouwens nog niet zo vanzelfsprekend om een kind aan te nemen, dat nog nooit in Nederland naar school is geweest, alles wat hij weet in het Engels heeft geleerd en ook nog eens geen Cito eindtoets heeft gemaakt. Maar met een IQ test op zak en een ontwapende glimlach kom je echter ook een heel eind, zo is nu gebleken. Bovendien was de aardige meneer op de school die we allemaal zo leuk vonden, creatief genoeg om te bedenken dat onze zoon in de brugklas misschien wel wat Engelse lessen kan missen om in die tijd extra Nederlands te doen. Goed idee.
Niet dat we daar niet al jaren mee bezig zijn. Als moeder (en neerlandica) heb ik er hier thuis behoorlijk de wind onder wat betreft Nederlands leren. Onder het motto 'later zullen ze me dankbaar zijn', ben ik net weer aan een nieuw project begonnen. Drie CD roms, uitgebracht door Cito, met daarop de gehele Nederlandse spelling. Zuchtend en mij inwendig (en vaak ook hardop) vervloekend moeten beide kinderen een paar keer per week achter de computer om serietjes oersaaie spellingsopdrachten te doen. Tot overmaat van ramp is de toon van het programma afgestemd op het gevoel voor humor van een gemiddelde zevenjarige. Het werkt inmiddels zelfs mij op de zenuwen.
Nog een week of achttien moeten de kinderen door ploeteren. Dan kunnen ze naar hun nieuwe scholen in Nederland om daar onder de deskundige leiding van iemand anders aan hun Nederlands te werken. Kan ik gelukkig weer gewoon hun moeder zijn.
No comments:
Post a Comment