Sinds gisteren weet ik dat ik BVN kan ontvangen in Zwitserland. En dus zit ik vandaag naar kanaal 476 (!) te kijken. Geniale tv, vooral op de momenten dat er eigenlijk niets gebeurd.
Van dat eindeloze geneuzel van gasten die aankomen en verslaggevers die het land in trekken om te kijken 'hoe het leeft' en niet in het land, maar vanzelfsprekend in 'de rest van het land'. Op het moment kijk ik naar een mevrouw die kaneelstokken en boterballetjes gaat verkopen in Appingedam. Zelfs daar moet je er trouwens vroeg bij zijn voor een goed plekje. De mevrouw stond om vijf uur naast haar bed.
Terug naar de studio, waar een of andere braverd de tweets bijhoudt. Sinds gisteravond staat de teller op bijna 4600, meldt hij verheugd, waarna de meest onbebullige berichtjes in beeld verschijnen. Zoals dat van #joost die door het koude voorjaar zijn tulpen van het merk 'orange emperor' precies vandaag in bloei heeft. De schat.
Even over naar het centraal station, waar een woordvoerster van de NS even moet komen uitleggen, waarom er geen kip met de trein komt. Ze kunnen 35.000 reizigers per uur aan. Alleen zitten die hoogstwaarschijnlijk thuis voor de buis. Ach gut. Hopenlijk komt iedereen vanmiddag alsnog.
9.58. De ministers staan een beetje te geiten in de Vroedschapszaal in het Paleis op de Dam. Er hangt een schoolreisjesachtige sfeer. De zakjes chips gaan nog net niet open, maar er wordt wel iets te hard gelachen.
Dan komt Beatrix binnen en verandert de sfeer op slag. Mooi moment: als Beatrix iedereen binnen welkom heet, wordt ze bijna overstemd door het gejuich van buiten van de duizenden mensen die de gebeurtenissen live op gigantische schermen kunnen volgen.
9.58. De ministers staan een beetje te geiten in de Vroedschapszaal in het Paleis op de Dam. Er hangt een schoolreisjesachtige sfeer. De zakjes chips gaan nog net niet open, maar er wordt wel iets te hard gelachen.
Dan komt Beatrix binnen en verandert de sfeer op slag. Mooi moment: als Beatrix iedereen binnen welkom heet, wordt ze bijna overstemd door het gejuich van buiten van de duizenden mensen die de gebeurtenissen live op gigantische schermen kunnen volgen.
En dan ben ik toch ineens ook ontroerd. Wat lijken ze op elkaar, moeder en zoon. En wat knijpt ze lief in zijn hand. Even later zijn we terug op aarde in het studiootje op de Dam met Rob Trip en Astrid Kersseboom en twee historica. De koningin heeft een kwartiertje vrij om even met de prinsesjes te dollen en dus moet de tijd worden volgepraat. We vergelijken vaandels, praten na over het zetten van de handtekeningen, we kijken er - nog net niet in slow motion, maar wel vanuit een ander camera standpunt - nog eens naar. En nog eens en - jawel - nog eens.
Gelukkig is het dan tijd voor de balkonscene. Een zwaar ontroerde prinses Beatrix stelt het volk koning Willem-Alexander voor. Ze komt amper boven het 'Bea bedankt'' uit, maar dat geeft niet. Dit is voor mij het mooiste moment van de dag. Beatrix die zwaait en lacht en nog maar eens zwaait en bijna huilt en een dikke zoen krijgt van haar Alexander. De schouders kunnen naar beneden. Het zit erop.
Ook voor mij. Voorlopig tenminste. Ik heb nooit heimwee, maar vandaag wil ik naar Nederland. Gewoon omdat de zon schijnt en er geschiedenis wordt geschreven. Lekker met de kinderen op een kleedje ouwe troep verkopen. Lachen om een malloot in een driedelig oranje pak, of een anders keurige mevrouw met twee wollen oranje vlechten en een kroontje op. Biertje en een dozijn bitterballen erbij. Hemels!
Ik kon hier in Zwitserland ook naar een Nederlands feest. Maar dat is het, wat mij betreft toch net niet. Misschien is het ook wel omdat ik al zo lang geen koninginnedag heb gevierd, dat de namaak oranjefeesten in het buitenland me steeds minder aanspreken. De hele avond, zit ik daarom wederom aan de beeldbuis gekluisterd. Ben precies op tijd voor de vaartocht over 't IJ.
De koeienboot van boer Henk, de Jostibandboot en een nogal klunzig platform met wedstrijdschaatsers erop daargelaten, was 't een fijn spektakel. Opera, film, sport en ballet komen mooi in beeld. Armin van Buuren en het Concertgebouw Orkest doen het leuk samen en het koningslied slaat ineens ergens op, nu er een echte koning kan worden toegezongen. Rapper Ali B. en de koning wisselen zowaar een paar prachtige blikken uit. Ali's: 'Een echte koning, herken je ook zonder kroon', valt bij Willem-Alexander in goeie aarde. En ik vind 't ineens heel bijzonder om Nederlands te zijn. Heb kippenvel. Lang leve de koning, dus maar.
Ook voor mij. Voorlopig tenminste. Ik heb nooit heimwee, maar vandaag wil ik naar Nederland. Gewoon omdat de zon schijnt en er geschiedenis wordt geschreven. Lekker met de kinderen op een kleedje ouwe troep verkopen. Lachen om een malloot in een driedelig oranje pak, of een anders keurige mevrouw met twee wollen oranje vlechten en een kroontje op. Biertje en een dozijn bitterballen erbij. Hemels!
Ik kon hier in Zwitserland ook naar een Nederlands feest. Maar dat is het, wat mij betreft toch net niet. Misschien is het ook wel omdat ik al zo lang geen koninginnedag heb gevierd, dat de namaak oranjefeesten in het buitenland me steeds minder aanspreken. De hele avond, zit ik daarom wederom aan de beeldbuis gekluisterd. Ben precies op tijd voor de vaartocht over 't IJ.
De koeienboot van boer Henk, de Jostibandboot en een nogal klunzig platform met wedstrijdschaatsers erop daargelaten, was 't een fijn spektakel. Opera, film, sport en ballet komen mooi in beeld. Armin van Buuren en het Concertgebouw Orkest doen het leuk samen en het koningslied slaat ineens ergens op, nu er een echte koning kan worden toegezongen. Rapper Ali B. en de koning wisselen zowaar een paar prachtige blikken uit. Ali's: 'Een echte koning, herken je ook zonder kroon', valt bij Willem-Alexander in goeie aarde. En ik vind 't ineens heel bijzonder om Nederlands te zijn. Heb kippenvel. Lang leve de koning, dus maar.
No comments:
Post a Comment