In elk nieuw buitenland maken we dezelfde fout. Aangespoord door reisgidsen en allerhande foldermateriaal, doorkruisen we alle windstreken. Bezienswaardigheden dicht bij huis laten we echter vaak links liggen.
Zo woonden we drie jaar in Bologna, zonder dat we het historische anatomische laboratorium van de universtiteit bezochten. Man W. en ik zagen het onlangs op televisie en keken onze ogen uit. We misten ook het Morandi museum, de beroemde schilderijen van schilder Morandi kennen we alleen van de overal verkrijgbare ansischtkaarten. Parma, hoewel maar een halfuurtje rijden van Bologna, misten we ook, evenals het volgens de overleveringen zeer charmante Mantova. De rest van Italie hebben we vanzelsprekend wel gezien.
Een ezel stoot zich in het algemeen niet twee keer aan dezelfde steen gaat voor ons helaas niet op, want tijdens de drie jaar dat we in Manchester woonden, maakten we eerder al precies dezelfde fout. We leerden er het Lake District op ons duimpje kennen en ook Cornwall, Devon, de Yorkshire Dales en Moors, Northumberland en Kent, maar in Manchester zelf kwamen we nooit verder dan het winkelcentrum en de pub. Hoe mooi de kathedraal is, of hoe interessant het Lowry Museum, weten we alleen uit verhalen van bezoekers, die zich wel vol overgave op de plaatselijke bezienswaardigheden stortten.
In Zwitserland pakken we het deze keer wel anders aan. Kunsthaus Zurich? Afgevinkt. Alte Landesmuseum Zurich? afgevinkt. Glas-in-loodramen van Chagall in kerk Zurich? Afgevinkt. Perfect.
Als we gaan wandelen, hebben we echter ook hier de neiging om eerst een uur of zo te rijden, tot we bij een echt interessante berg zijn. Liefst eentje waar we met een flinke gondel omhoog kunnen, om , eenmaal boven, eens lekker in de rondte te stappen. Nu er tot zo ver in het voorjaar overal nog bakken met sneeuw ligt, werkt die strategie echter niet. En dus vonden we onszelf afgelopen zondagmorgen in alle vroegte aan de poorten van Wildnispark Zurich, op steenworp afstand van ons huis.
Even een frisse neus halen, zo was het idee, dan konden we de rest van de zondag ongeneergd op de bank hangen. Eenmaal het bos in, vielen we van de ene verbazing in de andere. We zagen wolven vrij ronddwalen door hun wolvenpark en beren, een prachtig rood vosje, een soort elanden, verschillende soorten herten, everzwijnen en steenbokken. De dieren zitten niet in hokken, maar hebben grote stukken bos tot hun beschikking, waardoor het nog een hele sport was, om ze te zien. Gelukkig staan er op strategische plekken uitkijkposten opgesteld.
Helemaal opgetogen kwamen we uren later thuis.. Zo leuk kan een uitstapje naar iets om de hoek dus zijn. Nu maar hopen dat we dat gevoel vasthouden als we straks weer in Nederland zijn. Dat we straks de Bussumse hei eens goed gaan verkennen, of een tochtje gaan maken over het Veluwemeer. Dat we de tijd vinden om het heropende Rijksmuseum met een bezoekje te vereren en ook het prachtige scheepvaartmuseum, of het paleis op de dam.
Alhoewel, misschien moeten we in Nederland juist eerst eens wat verder weg en de kinderen
Friesland, Drenthe en Zuid-Limburg laten zien. Het op-vakantie-in-eigen-land kunnen we natuurlijk in Nederland net zo goed toepassen, als in Engeland, Italie en Zwitserland. Meteen maar even een reisgids aanschaffen.
No comments:
Post a Comment