Al acht jaar worstel ik met de vakanties in Nederland. Ik ga om familie en vrienden te zien, maar al na een dag of drie ben ik totaal moegepraat en uitgelogeerd. De rest van mijn verblijf wordt meestal gekleurd door schuldgevoel.
Ik voel me schuldig dat iedereen zo z'n best doet om er een gezellig bezoek van te maken, terwijl ik me door de dagen sleep. Tegelijkertijd probeer ik toch iedereen te zien, de schaarse tijd zo goed mogelijk te verdelen en - oh drama - idereen te vriend te houden.
Gek genoeg, heb ik altijd weer zin om te gaan. En dus doe ik het mezelf ook iedere keer weer aan. Ik maak braaf schema's van tevoren, probeer niet teveel in te plannen, laat W. meedenken, die is een stuk nuchterder dan ik, en hou een strakke regie. En net als ik dan alles in kannen en kruiken denk te hebben, leveren de kinderen hun wensenlijstje in.
Zij willen bijvoorbeeld om de beurt bij oma logeren en moeten derhalve om de dag gebracht en gehaald worden, ook willen ze naar opa, nichtjes en neefjes zien en het liefst ook nog dat ene fijne vriendje in Zeeland. Omdat ik het belangrijk vind dat de kinderen dit allemaal kunnen doen, cross ik van hot naar her, dwars door Nederland, logeertasjes achter me aan slepend.
Mijn vriendinnen komen er vaak bekaaid af. Geen tijd. In de Hema loop ik altijd met hartkloppingen in de rondte, net als in de Albert Heijn. Meestal heb ik in een week Nederland precies een half uur de tijd om beide winkels leeg te kopen. Bij thuiskomst vind ik vaak de raarste zaken in de achteloos in de auto gezwiepte tasjes.
Natuurlijk is het niet alleen kommer en kwel. Gelukkig heb ik echt een leuke familie en schoonfamilie en is iedereen altijd blij om ons te zien. En ik hen. Alleen niet 24/7, meerdere dagen achter elkaar. Ik ben namelijk zo'n raar mens, dat ook graag dingen alleen doet en het meest bijkomt van lekker een beetje rommelen in mijn eigen huis.
Maar voor de kinderen is een bezoekje aan Nederland heerlijk. Iedereen zit met cadeautjes klaar als ze komen. De schaarse uren die ze met familie en vrienden doorbrengen zijn een groot feest. De cola vloeit rijkelijk en vaker niet dan wel wordt er een waar feestmaal aangericht.
Wat zal dat tegenvallen als we straks weer permanent in Nederland resideren!
No comments:
Post a Comment